خداوند بي نهايت است و لامكان و بي زمان  

 

اما:

به قدر فهم تو كوچك مي شود

و به قدر نياز تو فرود مي آيد  

و به قدر آرزوي تو گسترده مي شود

و به قدر ايمان تو كارگشا مي شود

به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک می‌شود

به قدر دل امیدواران گرم می‌شود

 

يتيمان را پدر مي شود و مادر

محتاجان برادري را برادر مي شود

عقيمان را طفل مي شود

نا اميدان را اميد مي شود

گمگشتگان را راه مي شود

در تاريكي ماندگان را نور مي شود

رزمندگان را شمشير مي شود

پيران را عصا مي شود     

محتاجان به عشق را عشق مي شود

 

خداوند همه چيز مي شود همه كس را

به شرط اعتقاد

به شرط پاكي دل

به شرط طهارت روح

به شرط پرهيز از معامله با ابليس

 

بشوييد قلب هايتان را از هر احساس ناروا

و مغزهايتان را از هر انديشه خلاف

و زبان هايتان را از هر گفتار ناپاك

و دست هايتان را از هر آلودگي در بازار

و بپرهيزيد از ناجوانمردي ها، ناراستي ها و نامردمي ها 

 

چنين كنيد تا ببينيد که:

 

خداوند، چگونه برسفره شما با كاسه اي خوراك و تكه اي نان مي نشيند

در دكان شما كفه هاي ترازويتان را ميزان مي كند

و در "كوچه هاي خلوت شب با شما آواز مي خواند" ...

 

مگر از زندگي چه مي خواهيد که در خدایی خدا یافت نمی شود؟!

" آیا خدا برای بنده خویش کافی نیست؟! "

نوشته شده در یک شنبه 1 اسفند 1389برچسب:,ساعت 1:43 PM توسط نازی| |